Δεσποινίς Ξεχαρβαλωμένα παπούτσια

Θα σου περιγράψω πολύ σύντομα μια όμορφη καλοκαιρινή εικόνα, από αυτές που σπάνια ξεχωρίζεις αν ξεπήδησαν από κάποιο όνειρο ή αν πρόκειται για κάποια βιωμένη πραγματικότητα.

Σε μια αμμώδη ακρογιαλιά που ξέρω, κάπου στην ανατολική Μεσόγειο, 4 ηλιοκαμένα και ρακένδυτα πιτσιρίκια, όχι πάνω από 15 ετών, που οι δρόμοι είναι γεμάτοι από δαύτα, παίζουν ανταριασμένα με μια μπάλα ποδοσφαίρου. Τα ξυπόλυτα και βρώμικα πόδια τους, τρέχουν, με την νεανική διάθεση που τα διακρίνει, στην φλεγόμενη άμμο από το μεσημεριανό λιοπύρι.

Μην το σκέφτεσαι, απλά φαντάσου, σε τούτες τις νεκρωμένες και έρημες καλοκαιρινές ώρες, τη χρυσή παραλία που τη χαζεύεις χωρίς όμως να τη βλέπεις, καθώς ακούς τις παιδικές φωνές να σπάνε τη θερινή ραστώνη που χαρακτηρίζει το φυσικό τοπίο.

Άχαρα και φασαριόζικα ποδοκροτήματα που προσπαθούν με περίσσιο πάθος να τιθασεύσουν την μπάλα που κολλάει πεισματικά στην άμμο. Κάποιες φορές, μάλιστα, το παιχνίδι μετατρέπεται σε μια μαγική επίδειξη υψηλής ποδοσφαιρικής τέχνης, παρόμοια με αυτήν των μεγάλων και ακριβοπληρωμένων μπαλαδόρων.

Γνωρίζεις πως εξελίχτηκε η ασήμαντη αυτή ιστοριούλα. Μην ανησυχείς και μην παίρνεις το ειρωνικό σου ύφος, δε με βάρεσε η ζέστη. Το ξέρω κι εγώ το τέλος, όπως κι εσύ.

Απλά πρέπει να ξέρεις ότι δεν θα σβήσω ποτέ από το μυαλό μου αυτές τις εικόνες, αυτές τις στιγμές και άλλες τέτοιες που θα μας συντροφεύουν σε αυτήν τη ριμάδα ζωή. Γιατί πάντα θα μοχθώ γι αυτό: να φυλάγω με πάθος τις θύμισες μιας μαγευτικής ακρογιαλιάς, των χαρούμενων παιδικών χαμόγελων, του μονάκριβου καλοκαιρινού ήλιου.

Απέναντι σε αυτούς που θερίζουν με βόμβες τις παραλίες και τα σχολεία σκοτώνοντας παιδικά χαμόγελα, δηλώνω χωρίς δεύτερη σκέψη, ότι τη μέρα που θα πάψω να έχω μια θέση στην καρδιά μου γι αυτές τις ευτυχισμένες εικόνες, σαν κι αυτή που σου περιέγραψα στην αρχή, θα έχω βάλει κι εγώ ένα λιθαράκι σε αυτό το προαιώνιο βάρος που παιδεύει την ανθρώπινη υπόσταση και τότε δεν θα υπάρχω.

Έτσι, μπροστά στο μαύρισμα της ψυχής που προκαλούν οι δήμιοι και οι εξουσιαστές αυτού του κόσμου, θα αποζητώ, πλάι στους κοινωνικούς αγώνες, την ευτυχία της ζωής στις πιο απλές και καθημερινές εκφάνσεις της.

Φωτογραφία-Φόρος τιμής στα 4 παιδιά που δολοφονήθηκαν στην παραλία της Γάζας ενώ έπαιζαν ποδόσφαιρο.