H δικιά μας ιστορία

[…] Ο Louis the Greek, που είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη των εργατών, μπήκε επικεφαλής της απεργίας που ξέσπασε στις 13 Σεπτεμβρίου 1913 στο Ludlow από 11.000 ανθρακωρύχους, καταφέρνοντας να ενώσει εργάτες από 26 εθνικότητες που δεν γνώριζαν ούτε την αγγλική γλώσσα. H εργοδοσία του Ροκφέλερ προσπάθησε να καταστείλει την απεργία αρχικά με εκδίωξη των απεργών, πρόσληψη απεργοσπαστών και επιθέσεις με πιστολέρο και θωρακισμένο όχημα με ενσωματωμένο πυροβόλο. Απέναντι στην σθεναρή αντίσταση των απεργών και τις εκκλήσεις της εργοδοσίας, ο κυβερνήτης του Κολοράντο κατέβασε την εθνοφυλακή για να διευκολύνει την τελευταία. Στην παγίδα που έστησαν οι μπράβοι και η εθνοφυλακή ξεσπά ένοπλη σύρραξη με αποτέλεσμα τον θάνατο τριών μπράβων και ενός εθνοφύλακα, αλλά και τη δολοφονία τεσσάρων γυναικών, ένδεκα παιδιών και εργατών (ανάμεσα τους και ο Τίκας). Ως απάντηση περίπου χίλιοι εξαγριωμένοι εργάτες πήραν τα όπλα και επιτέθηκαν στους μπράβους και στους εθνοφύλακες. Οι μάχες κράτησαν για δέκα μέρες και σταμάτησαν με την επέμβαση του ομοσπονδιακού στρατού, με 75 νεκρούς εκατέρωθεν. Παρότι η εργοδοσία δεν αποδέχτηκε άμεσα τα αιτήματα των απεργών, αργότερα και υπό των φόβο νέων ταραχών, βελτιώθηκαν αισθητά σε πανεθνικό επίπεδο οι συνθήκες εργασία των ανθρακωρύχων και αναγνωρίστηκε το δικαίωμα στον συνδικαλισμό. Τραγούδια γράφτηκαν για την σφαγή του Ludlow και μνημεία για τον Τίκα και τους απεργούς ανεγέρθηκαν στο Κολοράντο και στο Ρέθυμνο.

Τα γεγονότα του Ludlow, αλλά και οι σθεναροί αγώνες του πολυεθνικού προλεταριάτου στις HΠΑ αφήνουν μια ανεκτίμητη παρακαταθήκη και βοηθούν στο να βγουν συμπεράσματα. Οι Καθολικοί Ιρλανδοί εργάτες, Molly Maguires, ο Gzolgosz και ο Τίκας δεν ήταν λιγότερο συντηρητικοί από τους Ασιάτες και Αφρικανούς μετανάστες του σήμερα σε Ελλάδα και Ευρώπη. Παρατηρεί κανείς ότι οι εθνικές και θρησκευτικές ταυτότητες που κουβαλούσαν οι μετανάστες εργάτες, βαθμιαία, είτε μπήκαν σε δεύτερη μοίρα είτε ξεπεράστηκαν. Ιδιαίτερα σε συνθήκες ταξικής πάλης και υπό την συμβολή και επίδραση ενός ριζοσπαστικού, κοσμικού και ταξικού κινήματος, που έθετε ζήτημα αξιοπρεπούς εργασίας και διαβίωσης για όλους. Άλλωστε η εκμετάλλευση του ανθρώπου, ο ταξικός διαχωρισμός, αλλά και η ταξική πάλη έχουν μια αρχαιότατη παρουσία (από την πρώιμη εποχή του χαλκού) και είναι κοινές στην πλειοψηφία των ανθρώπινων κοινωνιών. Έχουν λοιπόν ένα βαθύτατο ανθρωπολογικό περιεχόμενο. Είναι στο χέρι μας, λοιπόν να αναδεικνύουμε στιγμιότυπα από την δικιά μας ιστορία, αυτή των εργαζομένων και των ριζοσπαστικών κινημάτων, ιδιαίτερα όταν έχει τόσο έντονα διεθνή και ταξικά χαρακτηριστικά. Ακριβώς, για να πάμε πέρα από τις ψευδείς ταυτότητες και προγραμματικές συμπεριφορές που η κυρίαρχη τάξη προσπαθεί να μας επιβάλλει, και για να αναδεικνύουμε την επαναστατική προοπτική, για την παραγωγή νέων δυνατοτήτων, νέων νοημάτων, γεγονότων και συμπεριφορών.

                                                                                

                           Διονύσιος ο Ελευθέριος ο Ιππεύς των πανθήρων

Άπόσπασμα άρθρου στην εφημερίδα δρόμου Άπατρις, Μάης 2014 σελ. 26.