Ο ΔΕΚΕΜΒΡНΣ ΤΟΥ 2008

Н πολύπτυχη αφήγηση της εξέγερσης του Δεκέμβρη εστίασε το ενδιαφέρον της σε εκείνες τις κοινωνικές ομάδες που συμμετείχαν ενεργά στις συγκρούσεις και βίωσαν την άγρια καταστολή της αστυνομίας. Παράλληλα ανέδειξε το σύνολο των πρακτικών και της κουλτούρας εκείνων των ημερών. Επιπλέον, η συγκρότηση της συλλογικής μνήμης του Δεκεμβρίου καλλιέργησε ένα στοχαστικό διάλογο με την ιστορία και συγχρόνως αποτέλεσε ένα διακύβευμα ιδιαίτερα την περίοδο της οικονομικής κρίσης. Н τραυματική εμπειρία των γεγονότων του 2008, δηλαδή, διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στις διάφορες εκφάνσεις των μνημονικών διεργασιών μιας ολόκληρης γενιάς. Έτσι, σε μια εποχή παρατεταμένης λήθης, η ιστορία του αγώνα και της ελευθερίας γίνεται καταφύγιο και η μνήμη γίνεται χρέος για ακόμα μία φορά. 

Η ιστορία των κοινωνικών αγώνων είναι πια τόσο πλούσια σε νίκες, ήττες και λάθη. Είμαστε τέκνα της ιστορίας αυτής και είναι καιρός να κάνουμε την υπέρβαση. Η οργανωμένη κοινωνική απάντηση θα είναι αυτή που θα εμποδίσει την περαιτέρω υποβάθμιση των ζωών μας, την αρπαγή της λαϊκής περιουσίας, την καταστροφή του περιβάλλοντος για χάρη μιας συστημικής ανάπτυξης που θυσιάζει τα πάντα για το κέρδος τους.

ΖΩΗ! ΟΧΙ ΕΠΙΒΙΩΣΗ.

Αντιφασιστική Δράση Ρεθύμνου (α.δ.ρε.)»

Οι σπόροι του Δεκέμβρη, όλα συνεχίζονται, οι ζωντανές μνήμες του χώρου

 Ο υπόλοιπος χειμώνας και η άνοιξη θα κυλήσουν άμεσα επηρεασμένοι από την εξέγερση του Δεκέμβρη. Οι πορείες και δράσεις που θα ακολουθήσουν θα είναι σαφώς πιο στοχευμένες και με μικρότερη συμμετοχή. Οι μνήμες θα είναι ακόμα ζωντανές και τα σημάδια τους χαραγμένα ανεξίτηλα στον ιστό της πόλης με μια πληθώρα εγχειρημάτων. Μετά το Δεκέμβρη τίποτα δε θα είναι πια το ίδιο, κάθε πορεία θα θυμίζει αυτές του Δεκέμβρη, κάθε πορεία θα ανησυχεί το κράτος περισσότερο. Οι μέρες της εξέγερσης έδωσαν ώθηση σε ήδη υπάρχουσες δομές και έβαλαν τις βάσεις για τη δημιουργία αρκετών νέων εγχειρημάτων.

(Αθήνα ανοχύρωτη πόλη: Χωρική ανάλυση της εξέγερσης του Δεκέμβρη 2008, www.urban anarchy.gr )

Ο Δεκέμβρης δεν είναι ταινία που ξαναπαίζεται. Δεν πρόκειται να επαναληφθεί ούτε υπάρχει λόγος να τον αναπολούμε με μια ματιά, μια θύμηση και ένα συναίσθημα που μένει προσκολλημένο στο παρελθόν. Ούτε από την άλλη μπορεί να σβήσει από την ιστορική και κοινωνική μνήμη ή να μετατραπεί σε μουσειακό είδος, σε ένα φολκλόρ της σύγκρουσης. Ζει μέσα στον διαρκή αγώνα για κοινωνική και ατομική απελευθέρωση από τα δεσμά της εξουσίας, για μια αυτοοργανωμένη κοινωνία ελευθερίας, ισότητας, αλληλεγγύης, αξιοπρέπειας, κοινοκτημοσύνης. Και μεταλαμπαδεύεται σε κάθε επιλογή ρήξης με τους δυνάστες και το σύστημα εκμετάλλευσης τους. Γιατί είναι η σύγκρουση με το σύστημα εκμετάλλευσης, αλλοτρίωσης και υποταγής, τα συμφέροντα και τους προασπιστές του, που ανοίγει περάσματα και αφήνει ανοιχτό τον ορίζοντα της κοινωνικής επανάστασης, του κοινωνικού και ατομικού αυτοκαθορισμού, του ελευθεριακού-εξισωτικού μετασχηματισμού κάθε πτυχής και σχέσης της καθημερινής ζωής.

 (Μπροσούρα για την εξέγερση του Δεκέμβρη 2008 (ΡΕΣΑΛΤΟ)

Και φτιάχνανε σχέδια μοναδικά, όνειρα χρωματισμένα και γίνονταν όλοι αυτοί που περπάταγαν εδώ αρωματισμένα φαντάσματα και γεννιότανε μια γλώσσα ζεστή με μια αμεσότητα που περιείχε την ανάσα του άλλου. Και έτσι γίνηκε η μεγάλη μήτρα που τους μάζεψε όλους. Н παγίδα, η πλάνη, το όνειρο, η πλατεία, ο μύθος. Και γνωριστήκαμε. Και αγαπηθήκαμε. Και γίναμε κάτι πολύ όμορφο, δυνατό, απερίγραπτα σοφό, εκστασιασμένο, σπουδαίο, αδιάντροπο, ερωτικό και σαλέψαμε τα μυαλά των άλλων… 

(Τέος Ρόμβος, Τρία φεγγάρια στην πλατεία)

Επιμέλεια: Βαρβαρήγος Άκης