Κυριακή 6 Μαΐου 2018

Μάλιστα, είμαι κομμουνίστρια


Μάιος 1947, Θεσσαλονίκη


Τα έκτακτα στρατοδικεία δούλευαν ασταμάτητα, στέλνοντας στο εκτελεστικό απόσπασμα τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες του λαϊκού κινήματος με βάση το Γ’ Ψήφισμα «Περί εκτάκτων μέτρων αφορώντων την δημόσιαν τάξιν και ασφάλειαν». H δικαιοσύνη των στρατοδικών και του βασιλικού επιτρόπου ήταν αμείλικτη, καθώς επέβαλλε τη θανατική ποινή με συνοπτικές διαδικασίες, χωρίς οίκτο και εξαιρέσεις.


Οι κάτοικοι της πόλης ζούσαν με τον φόβο του θανάτου, γνώριμο στοιχείο των καθεστώτων έκτακτης ανάγκης. Οι ευωδίες εκείνης της Άνοιξης, σύμπλεγμα ανθισμένων δέντρων και θαλασσινής αρμύρας, αδυνατούσαν να γεμίσουν τις ψυχές των ανθρώπων εξαιτίας ενός ατέλειωτου και μαύρου χειμώνα, που δεν έλεγε να φύγει.

Εκτελέσεις, διωγμοί, εγκλεισμός, βασανιστήρια. Μια οδυνηρή καθημερινότητα που καταγραφόταν στα εξώφυλλα των εφημερίδων, στους δρόμους, στα καφενεία και πάνω στα ανθρώπινα σώματα. Πουθενά δεν υπήρχε διέξοδος. Πόσο πολύ ταιριάζουν τα λόγια του πρωταγωνιστή της Πανούκλας: «Η συνήθεια της απελπισίας είναι τελικά χειρότερη από την ίδια την απελπισία».

Ωστόσο, στις 3 Μαΐου, ένα νέο κορίτσι και κάτοικος Θεσσαλονίκης αποφάσισε να σπάσει τα δεσμά της απελπισίας που είχαν ζώσει την πόλη. Το όνομά της, Κυριακούλα Ελευθεριάδου, 23 ετών γραμματέας της Αχτιδικής Επιτροπής Ανατολικών Συνοικιών, κατηγορούμενη, μαζί με άλλους συντρόφους, «δια συμμετοχήν εις ομάδα, παράνομον στρατολογίαν και προσβολήν δια βίας των αρχών».

H απολογία της Ελευθεριάδου πήρε τη θέση της σε μια αδιάκοπη σειρά ανθρώπινων πράξεων που σπάνε το «συνεχές της ιστορίας» των κάθε λογής καταπιεστών και που αρνούνται πεισματικά να συμβιβαστούν με τα σκοτάδια απάνθρωπων ιδεολογιών γεμάτων από πόνο και μίσος. 

Με λόγια κοφτά, δε μαρτύρησε τίποτα, παρά τις πιέσεις των στρατοδικών:

- Άκουσέ με κορίτσι μου. Είσαι μια αγαθή επαρχιωτοπούλα. Μαρτύρησε για να σωθείς . 

- Δεν ξέρω τίποτε πέρα απ’ ό,τι σας είπα. 

Τέλος, στη σχετική ερώτηση περί πολιτικών πεποιθήσεων, απάντησε με άκαμπτη πίστη στις ιδεολογικές της αρχές, υπογράφοντας παράλληλα τη θανατική της καταδίκη:

- Ποιος σ’ έμπλεξε και δεν μπορείς να φύγεις; Γιατί φοβάσαι; Είσαι κομμουνίστρια

- Μάλιστα, είμαι κομμουνίστρια. 



H Κυριακούλα Ελευθεριάδου καταδικάστηκε δις σε θάνατο. 

Δέχτηκε με ψυχραιμία την απόφαση χωρίς δάκρυα και μοιρολόγια, αφού το μεγαλείο αυτών των ανθρώπων πηγάζει από τις κακουχίες μιας κυνηγημένης και ανυπότακτης ζωής. Μονάχα ζήτησε, καθώς έβγαινε απ’ την αίθουσα του δικαστηρίου «να την δώσουν τις καραμέλες που ξέχασε στο κάθισμά της».

Εκτελέστηκε στις 6 Μαΐου, μαζί με τον συναγωνιστή της Γρηγόρη Ελευθεριάδη, φωνάζοντας μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα «ότι πεθαίνουν υπερήφανοι στη μάχη του λαού για τη συντριβή του φασισμού».


Συντάκτης: Άκης Βαρβαρήγος



Αντλήθηκαν πληροφορίες από τις εφημερίδες Ενότητα (3/5/1947) και Ριζοσπάστης (6/5/1947)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου